Strona niniejsza powstała z myślą o Ewie Młynarczyk (1982–2022 ∞) — niestrudzonej badaczce XIX-wiecznej poezji brytyjskiej, znawczyni legendy arturiańskiej, autorce rozprawy doktorskiej, lektorce języka angielskiego, a przede wszystkim Córce, Przyjaciółce i Osobie jedynej w swoim rodzaju, dla której należałoby wymyślić osobny świat, by pomieścić w nim całe bogactwo Jej pasji, wiedzy, wrażliwości i energii twórczej. Zalążek takiego świata powstał tu, w przestrzeni wirtualnej, mieniącej się odcieniami Szmaragdowej Wyspy i Zielonego Wzgórza.

Ideą przewodnią tego projektu było jednak nie tyle upamiętnienie Ewy w swoistym muzeum wspomnień, ile stworzenie miejsca, w którym mogłaby się Ona stale uobecniać, oddziałując na życie toczące się tylko pozornie bez Niej: inspirując nowe badania naukowe i eksploracje artystyczne, pobudzając ciekawość (samo)poznawczą czy wywołując emocje — będące zarzewiem zmian, a zarazem źródłem tak bardzo potrzebnej nadziei.

Parafrazując słowa Olgi Tokarczuk, można by rzec o Ewie — i do Niej: „I nawet jeśli powiem: »Jeste[ś] nieobecna«, to i tak na pierwszym miejscu znajduje się »Jeste[ś]«”. Śmierć nie wydaje się bowiem kropką wieńczącą treść cudzej księgi losu; bliżej jej do najdłuższego znaku interpunkcyjnego — pauzy, symbolicznej przerwy na oddech między słowami, która łączy je jak most, a przecież „przejście z nieobecności do obecności dokonuje się po kładce języka” (M.P. Markowski). Niech więc to miejsce, tak jak jego główna Bohaterka, łączy: słowa i światy.

Na stronie zostały udostępnione wszystkie artykuły naukowe Ewy Młynarczyk. Jej rozprawa doktorska, zatytułowana Literary Appropriations of Myth and Legend in the Poetry of Alfred Lord Tennyson, William Morris, Algernon Charles Swinburne and William Butler Yeats, została wydana w 2024 r. i jest dostępna również tu. Pozostaje zatem zachęcić Czytelników do lektury udostępnionych tekstów, która na swój sposób stanowić będzie każdorazowe spotkanie z ich Autorką — w myśl przekonania, któremu wyraz dał niegdyś John Milton w swoim traktacie Areopagitica: „Książki nie są jedynie martwymi przedmiotami, lecz zawierają w sobie potencjał życia i mogą działać z mocą równą duszy, która je zrodziła. Zaiste, zawarta jest w nich, jak w fiolce, najczystsza esencja intelektu, którego są potomstwem” (tłum. J. Rzepa). Niech każde czytelnicze spotkanie z Ewą będzie tego potwierdzeniem.

MS